Doe jij liever aan hoogspringen of limbodansen?
Mijn leven lang deed ik aan hoogspringen. Je kent het wel; aanloopje, afzetten, spring! Zie je het voor je?
De lat ligt steeds hoger, en met grote inspanning en soms rare bewegingen, doe je elke keer opnieuw de poging over die lat heen te komen. (Om daarna liefst op je voeten maar meestal op je rug te landen om vervolgens buiten adem bij te komen van de smak die je daarbij maakt.) Waarom is steeds hoger springen nou zo belangrijk?
Ik heb het natuurlijk over de lat hoog leggen. Alles goed willen doen. Wat maakt dat toch zo belangrijk voor mij?
Dat zit in dieperliggende overtuigingen. Over mezelf, over hoe het leven werkt of zou moeten zijn. Overtuigingen die zich tijdens mijn leven hebben gevormd. Die zich vastgezet hebben. Gedachten over mezelf waar ik in ben gaan geloven. Maar die vaak niet helemaal of helemaal niet blijken te kloppen.
Overtuigingen groeien naarmate je ouder wordt als kind. Uitspraken, gewoontes en gebruiken, waarden in je gezin waarin je bent opgegroeid. Ze hebben allemaal invloed op hoe jij de wereld ziet als volwassene.
Denk aan uitspraken als ‘doe je best’ of ‘als je je best maar doet’. Kortom: als je je best een keer niet doet is het niet oké? Doe je het niet goed genoeg? Ben je niet goed genoeg? Zo kan een kleine uitspraak uitgroeien tot een grote belemmerende overtuiging.
Inmiddels herken ik mijn overtuigingen, kan ik goed met ze overweg en ontkracht ik ze. Want ze helpen me niet. Stiekem blijft er wél een restje achter. Over die hoge lat blijven springen is een soort overlevingsmechanisme geworden. Het heeft me altijd het gevoel gegeven mee te tellen. Het is ooit mijn manier geworden om het goed te doen. IK ben me daar steeds sneller bewust van en realiseer me steeds opnieuw dat ik niet aan hoogspringen hoef te doen. Ik ben ook helemaal oké als ik misschien een keer wat minder mijn best doe. Ik mag best onder de lat door wandelen. Ik doe er toe, ongeacht waar de lat ligt.
Het is tijd het lidmaatschap hoogspringen te verruilen voor een abonnement limbodansen. Niet meer over die hoge latten heen maar gewoon lekker soepel onder die lat door bewegen.
Je hoort het vaak: ik ben perfectionistisch. Dit zijn mensen die de lat altijd hoog leggen. Perfectionisme is een welbekend fenomeen in onze samenleving en bestaat uit de overdrive van het goed willen doen.
We leggen in onze maatschappij de lat steeds hoger en hebben allerlei hoge verwachtingen van onszelf en elkaar. Het is aan ons, aan jou, aan mij, om te kiezen daarin mee te gaan.
Kies jij voor hoogspringen of limbodansen?
