Een vrije dag; ik maak me op voor een boscrossrondje en leg laagjes kleding klaar voor de frisse rit die het zal worden. Mijn handen en voeten vragen de meeste aandacht. Koude wind, transpiratie en slechte doorbloeding zorgen voor witte en gevoelloze uiteinden nu opwarmen bij een fietscafé er niet in zit. Over mijn eerste thermolaagje trek ik de oranje winterhandschoentjes en mijn oog valt op de spreuk op wijs- en middelvingers.
“never lose your grip”.
Grappig, nooit eerder gezien. Ik prop voor de zekerheid een extra winterset handschoenen, droge sokken en een warme muts in mijn shirt. Je kunt nooit weten! Als ik toch de verkeerde laagjes heb gekozen kan ik nog wisselen. Het idee van deze escape stelt me gerust. Vol bepakt ga ik op weg voor een mooie ronde “Maashorst”.
En dan…een rammelende maag! Mijn ontbijt is verbrand, de banaan en krentenbol zijn op. En meer ruimte voor eten had ik niet. Geen horeca…Oeps. Terwijl ik met een shirt volgepropt met warme zekerheden een hongerklop voel aankomen realiseer ik me dat er door de drang naar controle geen ruimte over was voor dat wat écht belangrijk is.
En zo zie ik dat ook veel gebeuren in het dagelijks leven. Wij laten touwtjes niet makkelijk los, willen veel controleren en zijn een kei in zekerheden inbouwen. Wanneer we alles dichttimmeren laten we weinig ruimte over voor spontane ervaringen en onverwachte mooie dingen. Dingen die misschien net zo belangrijk zijn? Of zelfs belangrijker? De ‘wat als’ gedachte houdt ons op dat moment in z’n greep. “Wat als ik koud word… wat als ik de verkeerde keus heb gemaakt?”
Het uiteinde van de bedrukking zal slijten. En dan zal ik hem nog eens lezen: “lose your grip”. Geef ruimte aan het onverwachte en laat je verrassen!
