“Juf, heb je slecht geslapen ofzo?” of “Doe niet zo gestrest!”
Hoe puur kan feedback zijn. Hoe helder is deze spiegel die wordt voorgehouden.
Als leerkracht krijg ik regelmatig feedback. Natuurlijk; van collega’s kennen we dat allemaal. En ik krijg ook direct of indirect feedback van ouders. Het meest puur is de feedback van kinderen. Zonder dubbele agenda, knalt er soms zo’n lekkere zin uit. Een uitspraak die gebaseerd is op wat een kind mij ziet doen.
En die zegt wat…. Over mij. Over wat ik doe en hoe ik reageer. Deze uitspraken zijn feedback van de bovenste plank.
Ik kijk naar mezelf en realiseer me dat ik inderdáád slecht heb geslapen en een iet wat kort lontje heb vandaag. Door me hier bewust van te worden, kan ik er invloed op uitoefenen. Ik ga even stil staan om in contact te komen met mezelf en ga bij mezelf te rade waar de angel zit. Ik heb de keus ánders te reageren.
Natuurlijk is feedback geven én ontvangen niet altijd zo eenvoudig. Voor veel mensen zijn dit de lastigste gesprekken.
In het boek #feedbackiseencadeautje schrijven Harvard-wetenschappers Douglas Stone en Sheila Heen dat dat komt doordat de ontvanger van kritiek zelden ontspannen reageert. Mensen hebben moeite met commentaar. Natuurlijk willen we graag iets leren! Maar geaccepteerd worden en het gevoel hebben dat je goed genoeg bent is óók een verlangen van mensen. Wanneer wij feedback krijgen geeft ons dat al snel het gevoel dat we niet goed genoeg zijn.
Wanneer we feedback geven zijn we bang dat de ander zich aangesproken voelt of zelfs afgewezen. En dat willen we niet.
Herken jij dit ook?
Zonde! Want het ís een cadeautje! Wanneer iemand jou feedback geeft maakt deze persoon tijd voor je en reikt je iets aan om jezelf verder in te ontwikkelen. Hij/zij neemt de moeite jou te laten groeien en de betere versie van jezelf te worden.
Hoezo geen cadeau?
Voor mij is feedback steeds weer een prikkel om verder te groeien.
Dus dank je wel kinderen! Dank je wel collega’s! Dank je wel ouders!
