Ben jij een voelertje of een snappertje?
Geïnspireerd door de woorden ‘voelertje en het snappertje’ uit een lezing over het belang van de verbinding van onze twee hersenhelften, denk ik terug aan een tijd waarin ik minder lekker in mijn vel zat. Ik raakte snel overprikkeld door geluiden en werd soms overmand door emoties waarvan ik niet wist waar ze vandaan kwamen. Ik was behoorlijk uit balans. En mijn hersenhelften waren alles behalve verbonden met elkaar.
Wat was er aan de hand?
Mijn frontale hersenkwab, met als functie het aansturen en onder controle houden van bepaalde hersengebieden, was duidelijk overwerkt. De rem op mijn amandelkern, verantwoordelijk voor o.a. emoties, werkte niet goed meer en het nadenken wilde ook niet meer zo…
Ik richtte me in deze tijd wat meer op creatieve en sportieve bezigheden, waarbij de voelende hersenhelft meer werd geactiveerd, en begon me na een tijdje rustiger te voelen, zowel fysiek als mentaal.
Op advies van mijn coach werd luistertherapie ingezet, waarbij muziek het middel is om de verbindingen in de hersenen te prikkelen en zo informatie weer beter te kunnen verwerken.
Waarom muziek?
Muziek verbindt. Niet alleen mensen onderling, maar ook hersenhelften worden door luisteren én maken van muziek met elkaar verbonden. Ons brein vindt muziek complex en activeert daardoor veel hersengebieden in beiden helften, waardoor deze gebieden weer verbonden raken met elkaar.
De muziek én het creatief en sportief bezig zijn zorgden dat míjn voelertje, rechts en mijn snappertje, links, weer fijn verbonden waren waardoor die voorste kwab zijn werk ook weer kon doen; aansturen van cognitieve vaardigheden en controleren en soms afremmen van emoties.
Ben jij overwegend een snappertje? Een voelertje? Is er balans tussen deze twee?
Duidelijk is hoe belangrijk verbinding blijft. Verbinding met elkaar, verbinding met onszelf en verbinding ín onszelf.
